Postacie stadialne występku kazirodztwa
Pierwszą z postaci stadialnych przestępstwa jest zamiar, za który zgodnie z ulpianowską maksymą cogitationis poenam nemo patitur nie ponosi się odpowiedzialności karnej.
Kolejna z postaci stadialnych to przygotowanie, które polega, zgodnie z art. 16 § 1 k.k., na podjęciu przez sprawcę, w celu popełnienia czynu zabronionego, czynności mających stworzyć warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania, a w szczególności na wejściu w tym celu w porozumienie z inną osobą, na uzyskaniu lub przysposabianiu środków, zbieraniu informacji lub sporządzaniu planu działania. Na mocy art. 16 § 2 k.k. w polskim systemie prawa karnego przygotowanie jest karalne jedynie w wypadkach, gdy ustawa tak stanowi. W związku z czym, przygotowanie do popełnienia przestępstwa kazirodztwa nie podle karze.
Usiłowanie w przypadku występku kazirodztwa polega na bezpośrednim zmierzaniu do podjęcia „obcowania płciowego” z osobą, z którą sprawca pozostaje w stosunku określonym przesłankami zawartymi w art. 201 k.k., to „obcowanie płciowe” jednakże nie następuje. Jak już wspomniano we wcześniejszej części pracy, za usiłowanie popełnienia przestępstwa kazirodztwa może być uznane podjęcie „innych czynności seksualnych”, jeżeli w zamiarze sprawcy mają one stanowić „grę wstępną” do podjęcia „obcowania płciowego”.243
W kwestii usiłowania nieudolnego, J. Warylewski nie wyklucza możliwości, iż odpowiedzialność za nie poniesie domniemany ojciec - sprawca przestępstwa kazirodztwa w stosunku do osoby, którą uznawał za własne biologiczne dziecko, gdy okaże się, że nie jest z osobą tą spokrewniony, o czym nie wiedział244
Dokonanie przestępstwa kazirodztwa następuje w momencie podjęcia czynności stanowiących „obcowanie płciowe”245 i ma miejsce nawet w przypadku dobrowolnego „obcowania płciowego” między osobami pozostającymi względem siebie w relacjach opisanych w art. 201 k.k.246
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.